Własny ul i własny miód – jak to zrobić?!

Fot: Pixabay / poglądowe

Wraz ze wzrostem świadomości tego co dzieje się wokół nas z przyrodą, wiele osób decyduje się na założenie własnej pasieki. Populacja pszczół jest coraz słabsza. Masowo wymierają w wyniku chorób, niszczenia ich siedlisk i stosowania szkodliwych środków chemicznych w rolnictwie. 

Ekolodzy zachęcają by stwarzać miejsca przyjazne pszczołom, przede wszystkim ogrody i balkony pełne kwitnących roślin. Wszystkie pszczołowate żywią się nektarem i pyłkiem kwiatowym. To, co może zrobić każdy z nas, to przede wszystkim założyć miejsce przyjazne pszczołom. Eksperci radzą, by przystosować ogrody, balkony i działki tak, by zaspokoić podstawowe potrzeby tych owadów. Można tworzyć kwietne łąki wokół swoich domów, ale też w przestrzeni publicznej.

Pszczelarze szacują, że w Polsce z każdą sekundą ubywa 105 pszczół.

Ule we własny ogródku

Jeśli chcemy postawić ul, musimy tylko zgłosić swoją hodowlę powiatowemu weterynarzowi. Ule możemy postawić m.in. na działce w ogrodzie, parku czy na polu Pszczoły czują się najlepiej w miejscach słonecznych, suchych i ciepłych. Zaleca się stawiać pasieki w półcieniu, ale nie mogą stać na rozgrzanym polu, nie mogą też przebywać w mroku ani ciemnym buszu. Jeśli mamy problem z cieniem, to trzeba najpierw posadzić drzewa i krzewy, które osłonią pasiekę od pełnego słońca. Należy też pamiętać, że każda pasieka musi być ustawiona w odległości min. 10 m od budynków mieszkalnych i gospodarczych oraz uczęszczanych dróg publicznych – jeśli nie ma zachowanej odległości, wymaga się ustawiania trzymetrowej przeszkody;

Skąd teraz wziąć pszczoły?

Możemy zakupić ul z pszczołami, sam rój lub  ramki wraz z obsiadającymi je pszczołami (odkłady) . Jeżeli dokonujemy zakupu w pasiekach hodowlanych, mamy pewność otrzymania dobrego materiału.  Sprzedawca nie może mieć swojej pasieki w odległości do 5 km od naszej gdyż zachodzi ryzyko, że pszczoły wrócą na swoje miejsce.

Miód to samo zdrowie

Miód wielokwiatowy – Inaczej miód tysiąca kwiatów, powstaje z nektarów zebranych z roślin kwitnących aktualnie na polach, w sadach, lasach i na łąkach. Miód z kwiatów wiosennych ma jasny kolor, delikatny zapach i łagodny smak. Miód z nektaru kwiatów letnich jest znacznie ciemniejszy, o bardziej intensywnym zapachu i smaku.

Właściwości:

• wspomaga mięsień sercowy
• wskazany w chorobach wątroby i pęcherzyka żółciowego
• osobom uczulonym na pyłki pomaga znosić i uodparniać się na alergie
• polecany dzieciom przy grypie, przeziębieniach, chorobach dolnych dróg oddechowych

Miód rzepakowy – w stanie płynnym jest prawie bezbarwny i słaby zapach kwiatów rzepaku. Bardzo szybko krystalizuje, drobne kryształki mają maślaną konsystencję oraz kremową barwę. Dobrze rozpuszczalny w wodzie.

Właściwości:

• w leczeniu wątroby, trzustki, nerek, układu pokarmowego, wrzodów żołądka i dwunastnicy
• pomocny w leczeniu schorzeń układu krążenia, niewydolności serca, dusznicy sercowej i miażdżycy
• obniża ciśnienie, wyrównuje niedobory potasu
• stosowany przy przeziębieniach i stanach zapalnych dróg oddechowych
• przyspiesza gojenie ran, zapobiega tworzeniu się pęcherzy po oparzeniach

Miód spadziowy – powstający z zebranej z drzew najczęściej iglastych, wydzieliny produkowanej przez mszyce i czerwce. Miody te są gęste i bogatsze w związki mineralne: potas, fosfor, chlor, siarkę, wapń, magnez i żelazo. Charakteryzuje je wysoka aktywność antybiotyczna i bakteriobójcza.

Właściwości:

• antyseptyczne, przeciwzapalne i wykrztuśne,
• wspomaga systemu odpornościowego
• wspomaga przewód pokarmowy, serce, układ krążenia, układ nerwowy,
• polecany osobom pracującym przy komputerze

Miód lipowy – w stanie płynnym ma kolor jasnożółty, pachnie kwiatami lipy, w smaku bardziej zdecydowany, pikantny.

Właściwości:

• antyseptyczne, przeciwskurczowe, napotne, przeciwgorączkowe, wykrztuśne, lekko nasennie i uspokajająco
• w ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, anginach, zapaleniach zatok obocznych nosa, dróg oddechowych
• w chorobach dróg moczowych
• w leczeniu nerwic
• odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną.

Miód akacjowy – w stanie płynnym jest bardzo jasny, krystalizuje się powoli, przybiera kremową barwę. Ma przyjemny kwiatowy zapach i delikatny smak.

Właściwości:

• niska aktywność antybiotyczna
• pomocny w leczeniu wrzodów żołądka, dwunastnicy, zapalenia błony śluzowej oraz stanów kurczowych jelita cienkiego i grubego.
• polecany przy leczeniu nadkwasoty żołądka, zaburzeń przewodu pokarmowego i układu trawiennego. W chorobie wrzodowej przyspiesza regenerację tkanki, odnowę błony śluzowej, usuwanie nadżerek i owrzodzeń.
• wycisza niepokój wewnętrzny, ułatwia zasypianie, wzmacnia
• ze względu na dużą zawartość fruktozy może być stosowany przy niektórych rodzajach cukrzycy.

Miód mniszkowy – ma jasnożółty kolor, krystalizuje się szybko, ma ostry zapach.Ma wysoką aktywność biologiczną, uważany za najzdrowszy.

Właściwości:

• polecany jest przy chorobach żołądka, zaburzeniach trawienia, chorobach jelit, skurczach żołądka, zaburzeniach pracy wątroby i dróg żółciowych
• wspomagająco przy niedokrwistości i schorzeniach reumatycznych
• pomocny w stanach wyczerpania psychicznego i fizycznego

Miód wrzosowy – ma ciemną barwę brunatno-czerwoną. Krystalizuje się dość szybko Nie jest zbyt słodki, ma przyjemny zapach wrzosu.

Właściwości:

• w chorobach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej oraz przy zapaleniu jelit i biegunkach
• wzmacnia odporność

Miód gryczany – ma ciemny, herbaciany kolor, specyficzny zapach i ostry smak.

Właściwości:

• polecany przy miażdżycy, chorobie wieńcowej i nadciśnieniu tętniczym.
• pomaga w odbudowie komórek kostnych, przyspiesza gojenie ran i zrastanie kości
• polecany również przy zapaleniach nerek
• w stanach osłabienia pamięci
• leczenie jaskry, osłabionego wzroku